Πώς θα ήταν το ιδανικό σου σπίτι;

Θα έχει φως μπόλικο, βασιλικό στη γλάστρα και ένα παράθυρο που βλέπει Ανατολή.

Αμέτρητα μικρά πορτοκαλί φωτιστικά και ένας περίεργος πολυέλαιος στο ταβάνι που δεν χρησιμοποιέιται ποτέ.

Θα έχει μια βιβλιοθήκη απ’ άκρη σ’ ακρη στον τοίχο του σαλονιού να χωράει όλους τους κόσμους που θέλω να επισκεφθώ.

Θέλω να έχει κήπο, αλλά όχι σαν εκείνους στις αμερικάνικες ταινίες με το γκαζον που δεν χρησιμοποιούν ποτέ. Τον θέλω ατίθασο με λουλούδια και χορταράκια να ξεπηδάνε από τα πιο περίεργα σημεία.

Πουλιά και μέλισσες θα επισκέπτονται συχνά αυτον τον κήπο. Θα έχει και σαμιαμίδια τα καλικαίρια.

Θέλω να έχει ένα μεγάλο δέντρο. Ίσως μια γαζία.

Θέλω να έχει συχνά γέλια και μουσικές, γιατί τα σπίτια είναι για να τα γεμίζουμε. Με ανθρώπους, σκυλια, γατιά, λουλούδια, κεράσματα, αναμνήσεις.

Πέρασα τόσα χρόνια να μην θέλω να γυρίσω σπίτι, γιατί δεν ήταν. Σπίτι.

Αυτό που φαντάζομαι όμως δεν είναι έτσι. Θα είναι δικό μου. Θα είναι άνετο.

Θέλω να μυρίζει πότε χαμομήλι, πότε σανδαλόξυλο, πότε γαζία.

Και μετά παστίτσιο ή και μαραθόπιτα.

Να ακόγεται σαν το πρώτο χράτσα χρούτσα ενός δίσκου στο γραμμόφωνο